Op 16 januari 1937 wordt in Den Haag Jacoba Adriana Hollestelle geboren. Haar ouders geven haar de roepnaam Conny. Als ze 11 is begint ze aan de HBS, waarvan ze in 1953 haar diploma haalt. In haar vrije tijd volgt Conny ballet- en spraaklessen en zingt ze in het AVRO-kinderkoor van Herman Broekhuizen, dat regelmatig op de radio te horen is. Conny's stem valt op, en al snel mag ze met enige regelmaat solo's zingen.
Ze leert de etaleur Wim van den Bos kennen, met wie ze in 1959 trouwt. Het paar krijgt een dochter: Karin.

Conny's carrière begint steeds meer vorm te krijgen: in februari 1960 treedt ze op in KRO's Springplank en later in AVRO's Nieuwe Oogst, twee programma's voor jong talent. Ook maakt ze deel uit van de ploeg die Nederland op het Knokke-festival vertegenwoordigt. Conny ziet haar deelname aan het Knokke-festival als het officiële begin van haar carrière. Ze sleept door haar deelname een platencontract bij Phonogram in de wacht. De eerste single verschijnt in het najaar van 1961: "Ninotchka". Op b-kant staat het nummer "Adieu", een Nederlandse bewerking van "Mon Dieu", een succes van Conny's grote voorbeeld Edith Piaf. Op TV maakt Conny haar debuut bij de VARA in een show van Bruce Low.
  Op 27 februari 1962 doet Conny mee aan de Nederlandse voorronde voor het Eurovisie Songfestival. Met het lied "Zachtjes" eindigt ze op de derde plaats. Een paar weken eerder is Conny's tweede single verschenen, "Mijn hart bemint teveel", met op de b-kant wederom een Nederlandse bewerking van een Piaf-nummer. De single haalt slechte verkoopcijfers, dus wordt een nieuwe weg naar succes gezocht. In plaats van "Zachtjes" als opvolger uit te brengen, komt Phonogram met twee Duitse schlagers van de populaire Gerhard Wendland aanzetten. Dit genre ligt Conny absoluut niet, en de single "Kijk me eens diep in mijn ogen" is een van de weinige waar Conny zich voor de rest van haar carrière diep voor schaamt.

In 1963 gaat het eindelijk de goede kant op. Annie M.G. Schmidt schrijft een Nederlandse tekst op Pete Seeger's "Where have all the flowers gone". De single "Waar zijn al de bloemen toch" verschijnt in het voorjaar en behaalt goede verkoopcijfers. Daarna volgt de single "Raak me niet aan!", die het nog beter doet. De singles die in 1964 volgen doen het eveneens niet slecht, maar de hit die zorgt voor een definitieve doorbraak zit er niet tussen. Conny heeft inmiddels wel een dusdanige reputatie opgebouwd dat de NCRV haar een serie shows laat maken onder de
naam "Zeg maar Conny", waarvan de eerste wordt uitgezonden op 24 december 1964.

Conny wordt gevraagd om in 1965 opnieuw mee te doen aan de Nederlandse voorronde voor het Eurovisie Songfestival. Verwacht wordt dat de immens populaire Trea Dobbs met haar "Ploem ploem jenka" de finale op 13 februari zal winnen en Nederland zal mogen vertegenwoordigen op het Eurovisie Songfestival in Napels, Italië. Maar al meteen nadat de puntentelling is begonnen neemt Conny met "t Is genoeg" een voorsprong, die gedurende de voortgang van de puntentelling alleen maar uitloopt. Trea Dobbs eindigt uiteindelijk op de derde plaats, achter Conny en achter Ronnie Tober, die net als Conny aan het begin van een succesvolle carrière staat.

Op 17 maart vertrekt Conny vol goede moed naar Italië. Haar optreden op 20 maart laat niets te wensen over, maar desondanks zit er niet meer in dan een 11e positie in het eindklassement.
Het Eurovisie Songfestival brengt Conny dan misschien niet de overwinning, ze krijgt er wel veel werk door. Zo doet ze onder andere mee aan het indertijd befaamde International Festival Of Light Music in het Poolse Sopot, beter bekend als het Sopot Festival.

Nadat het huwelijk tussen Wim en Conny op de klippen is gelopen besluit ze na de scheiding Wim's achternaam te blijven gebruiken als haar artiestennaam, aangezien ze inmiddels bekend is onder de naam Conny van den Bos. Conny is intussen opnieuw verliefd geworden, en op 2 februari 1966 trouwt ze met Ger Faber, bekend van het Leedy Trio.
  Rond die tijd is Conny ook in de platenstudio te vinden voor de opname van een nieuwe single. De a-kant is inmiddels af, maar met de b-kant wil het niet echt vlotten. Van het nummer dat men in gedachten heeft spreekt de tekst wel aan, maar niemand is enthousiast over de melodie. Een reddende engel komt langs in de vorm van Peter Koelewijn, die toevallig net in de studio moet zijn. Hij bekijkt de tekst, begint wat op een gitaar te tokkelen en binnen de korste tijd is de melodie klaar. Wat in eerste instantie bedoeld was als de b-kant van een single wordt Conny's eerste grote hit: "Ik ben gelukkig zonder jou". Maanden staat dit lied in de hitlijsten, en Conny haalt er zelfs de Top 10 mee. Het levert Conny met 45.000 verkochte exemplaren een zilveren plaat op. Door dit succes durft Phonogram het aan een LP met Conny op te nemen. Op deze LP staat Conny's volgende grote hit: "Paleis met gouden muren".
Conny is blij met het succes, waar ze lang op
heeft moeten wachten, maar de reputatie die Conny al kreeg bij nummers als "Raak me niet aan!" en "'t Is genoeg" is door de hits "Ik ben gelukkig zonder jou" en "Paleis met gouden muren" versterkt: de harde, door de liefde getergde vrouw. Conny heeft geen hekel aan het repertoire dat ze zingt. Ze kan er alleen niet goed tegen in een hokje te worden gestopt, en wil laten horen dat ze ook andere dingen kan.

Na het succes in Nederland vindt de platenmaatschappij het tijd om Conny in het buitenland te promoten en worden er nummers in het Duits en Engels opgenomen. De verwachtingen zijn hooggespannen, maar helaas lukt het niet om internationaal door te breken. De plannen voor een buitenlandse carrière gaan echter niet in de ijskast. Als eerste wordt de naam Conny van den Bos veranderd in Conny Vandenbos. Conny is hier blij mee, omdat ze deze naam ziet als een nieuwe artiestennaam en niet langer als de naam van haar ex-man. Nadat ze is uitgenodigd om in het voorprogamma van Cliff Richard te staan, duikt Conny de studio in en neemt vijf nieuwe Engelstalige nummers op. Twee daarvan verschijnen in januari 1969 zowel in Nederland als in Groot Brittanië op single. Conny vertrekt naar Londen, om van daaruit naar het noorden te reizen voor haar optredens met Cliff Richard. Conny is hoog zwanger, en het optreden valt haar zwaar. Het Engelse avontuur is voor Conny een grote desillusie: haar naam en reputatie schijnen niemand iets te kunnen schelen. Ze beseft dat ze bij een carrière in het buitenland weer dezelfde stijle ladder op zal moeten die ze de jaren daarvoor in Nederland heeft beklommen. Ze is dan ook zielsgelukkig als ze weer naar Nederland terug kan. De maanden daarna doet Conny het rustig aan en op 14 mei bevalt ze van een zoon: Jeroen. Na een paar maanden rust vertrekt Conny in augustus naar Split in Joegoslavië om Nederland te vertegenwoordigen op een songfestival. In tegenstelling tot Conny's eerste echtgenoot, vindt Ger Faber het geen probleem dat zijn vrouw veel van huis is door haar werk en hij thuis de boel draaiende moet houden.

Er ontstaat steeds meer wrijving tussen Conny en Phonogram. Conny is niet gelukkig met het repertoire dat de platenmaatschappij haar toeschuift, dat voor een groot deel voort blijft borduren op hetzelfde thema als "Ik ben gelukkig zonder jou". Niet lang na het verschijnen van de single "Al m'n tranen" komt het tot een breuk. Na een weinig succesvolle single op het Imperial-label van Bovema wordt het angstig stil en Conny lijkt in de anonimiteit te verdwijnen.
  In januari 1973 meldt platenmaatschappij Basart dat er vergevorderde onderhandelingen gaande zijn met Conny. Gedurende vele maanden wordt reperoire doorgenomen en afgekeurd, tot in 1974 een LP kan worden afgeleverd waar zowel Conny als haar nieuwe platenmaatschappij volledig achter kan staan: "Een vrouw van deze tijd". Op de LP staat repertoire dat totaal verschilt van dat wat Conny in de jaren '60 zong. Het zogenoemde luisterlied staat nu centraal, liedjes met een verhaal. De tweede single van de LP zorgt er voor dat de mensen massaal naar de winkel rennen om deze aan te schaffen:"Een roosje, m'n Roosje" wordt Conny's grootste hit uit de jaren '70. Blij verrast door dit succes wordt meteen gewerkt aan een opvolger voor "Een vrouw van deze tijd". Conny is helemaal terug en de LP "Van dichtbij" is in de voorverkoop al goed voor goud. De twee singles van "Van dichtbij" brengen Conny wederom hoog in de Top 40: "Drie zomers lang" en "Sjakie van de hoek". Inmiddels is het rode krullenkapsel dat Conny sinds haar come-back draagt een rage geworden.
In 1976 verschijnt de succesvolle LP "Zo wil ik leven", waar Conny in 1977 een Edison voor in ontvangst mag nemen. De single "Ome Arie" volgt zonder probleem het succes van zijn voorgangers. En in 1977 mag Conny nóg een prijs in ontvangst nemen: de prestigieuze Gouden Harp. Net als Phonogram indertijd, vindt men het bij Basart tijd om het in het buitenland te proberen. Twaalf van Conny's mooiste liedjes worden door Ralph Dahmen voorzien van een Duitse tekst, en in mei 1977 komt de LP "Eine Frau von heute" bij onze oosterburen uit. De LP wordt positief ontvangen, en Conny verschijnt op de Duitse TV om enkele nummers te zingen. In Nederland wordt intussen door inmiddels vaste tekstschrijvers Gerrit den Braber en Herman Pieter de Boer gewerkt aan repertoire voor een nieuwe LP. Eind 1977 verschijnt de LP "Licht en schaduw", waarvan de single "Weet je wat we doen" het grootste succes wordt.

In 1978 mag Conny als eerste de Edith Piaf trofee in ontvangst nemen. Naar aanleiding daarvan neemt Conny een hommage op aan haar grote voorbeeld: een medley van de bekendste nummers van Piaf. Het belooft een goed jaar te worden: er zijn plannen voor een tweede Duitstalige LP en Conny is ook bezig met een nieuw Nederlandstalig album, dat eind 1978 moet verschijnen. Ondanks de successen van Conny blijkt haar platenmaatschappij het hoofd niet boven water te kunnen houden, en eind 1978 gaat Basart failliet. De inmiddels opgenomen LP "Samen met jou" dreigt op de plank te blijven liggen, maar de productie wordt overgenomen door Phonogram, Conny's oude platenmaatschappij. In april 1979 wordt de LP alsnog uitgebracht onder de titel "Over liefde".

In 1979 laat Conny zien van meerdere markten thuis te zijn als ze in de revue van André van Duin meespeelt en ze bij de TROS het radioprogramma "Close up" presenteert. Van die omroep ontvangt ze voor het tweede van drie jaar op een rij de Productieprijs. Als ze door lezers van de Belgische Story ook nog wordt uitgeroepen tot Vrouw van het Jaar, kan 1979 worden afgesloten als wederom een jaar om met plezier op terug te kijken.
  In 1980 gaat een lang gekoesterde wens van Conny in vervulling: ze neemt een LP op met uitsluitend nummers van Janis Ian. Als Janis gevraagd wordt of ze ook enkele nieuwe nummers voor het album wil schrijven, stemt ze meteen toe. Janis stelt zelfs voor een duet met Conny op te nemen. Het duet "Don't leave tonight" wordt een grote hit en ook de LP verkoopt uitstekend.

Na deze LP zit Conny's contract er op, en ze besluit niet met Phonogram verder te gaan, maar op zoek te gaan naar een andere platenmaatschappij. Interesse komt onder andere van EMI, en Conny besluit met hun in zee te gaan. Er wordt een contract getekend voor drie jaar en eind december 1981 verschijnt
de eerste LP: "Vogelvrij". In tegenstelling tot de vorige LP's, lijkt deze z'n weg naar het publiek maar moeilijk te kunnen vinden. Op TV presenteert Conny diverse muziekprogramma's en ook kan Conny haar acteertalent tonen in de jeugdfilm "Knokken voor twee", die in december 1982 in première gaat.

"Net als iedereen", de opvolger van "Vogelvrij" die in het voorjaar van 1983 verschijnt, doet het beter dan zijn voorganger, maar niet goed genoeg om bij EMI het vertrouwen te wekken een volgende LP op te nemen. Er worden nog enkele singles uitgebracht, maar in 1984 sluiten bij EMI de deuren voor Conny. In de plaatloze periode die aanbreekt is Conny werkzaam bij Conamus, en medeproduceert ze in het kader van "Wie in 't Nederlands wil zingen" de LP "De jaren '80". In het seizoen '86-'87 gaat Conny een nieuwe uitdaging aan en speelt ze avond aan avond in de musical "Boefje". Eind 1986 is Conny weer met een nieuw nummer op de radio te horen: "Wat is nou geluk". In mei 1987 verschijnt er het nieuwe album "De mooiste dag". De tweede single "Wat ben ik blij dat er liefde bestaat" zorgt eindelijk weer voor een succes. In het seizoen '87-'88 speelt Conny in de musical "Heimwee". Hier leert ze Wim Rijken kennen. Het klikt tussen die twee en ze besluiten een duet op te nemen. Het Piaf-succes "A quoi ça sert l'amour" wordt in het Nederlands omgedoopt tot "Wie weet wat liefde is" en het nummer komt hoog in de Nederlandstalige hitlijsten te staan.

In de jaren die volgen gaat Conny zich meer en meer toeleggen op het presenteren van radioprogramma's, en is het op muzikaal gebied wat stil. Ze presenteert onder andere bij Radio Utrecht en stapt daarna over naar Radio Noordzee Nationaal, waar ze het goed beluisterde "Thee voor twee" presenteert. In 1992 treedt de zangeres weer op de voorgrond. De CD "Nu" verschijnt en Conny gaat op tournee. Daarna concentreert Conny zich weer op het presenteren van haar radioprogramma. Op 31 januari 1995 verschijnt de CD "Vriendschap", die in eerste instantie alleen bij drogisterijketen Het Kruidvat te koop is. Nadat alle 50.000 exemplaren zijn verkocht komt de CD in april onder de titel "Een echte vriend" ook in de reguliere CD-winkels te liggen. Conny blijft optreden, maar een nieuwe CD komt er ondanks het succes van "Vriendschap" niet.
  1998 lijkt in eerste instantie een jaar zoals de voorgaande te worden, maar tegen de zomer gaat de gezondheid van Conny's man Ger sterk achteruit. Hij overlijdt op 31 juli, en Conny is de man die ruim 30 jaar haar echtgenoot, mentor en maatje was kwijt. Toch probeert ze vrij snel de draad van het dagelijkse leven weer op te pikken en gaat door met het presenteren van haar radioprogramma. Vrij abrupt komt hier een eind aan als Radio Noordzee van koers wil veranderen en vlak voor de Kerst bijna alle presentatoren ontslaat. Voor Conny wordt geen uitzondering gemaakt, ondanks dat haar programma tot de best beluisterde van de zender behoort. Haar radiowerk zet ze met succes voort bij Radio West. Op TV is ze te zien in het panel van "Zo vader, zo zoon". In 2000 krijgt Conny een tegel in de Rotterdamse Hall of Fame.

Op 30 september 2001 viert Conny haar 40-
jarig ariestenjubileum met een groots concert in het Scheveningse Kurhaus. Na afloop van haar jubileumconcert wordt Conny geëerd en benoemd tot Ridder in de orde van Oranje Nassau. Helaas blijkt Conny's jubileumconcert haar afscheidsconcert te zijn.Op 7 april 2002 overlijdt ze na een kort ziekbed op 65-jarige leeftijd.
Een uitgebreidere versie van deze biografie is, samen met nog veel meer informatie over Conny Vandenbos, te vinden op www.connyvandenbos.com
 
 



© 2006-2009 www.zingzing.nl
© 2005-2009 www.connyvandenbos.com