Alexandra Biografie

De carrière van Alexandra eindigde door haar vroegtijdige dood nog voordat deze goed en wel begonnen was, minder dan twee jaar na haar debuut. En haar debuut was uitzonderlijk: in plaats van, zoals in die tijd gebruikelijk was, voorzichtig met een single proberen te ontdekken of er een markt was voor deze zangeres met haar voor Duitse begrippen afwijkende repertoire, bracht haar platenmaatschappij meteen een LP uit. Dat was het resultaat van de overtuigingskracht van producer Fred Weyrich, die na een luistersessie van enkele uren wist met Alexandra een bijzondere zangeres te hebben ontdekt.

De hoes van de heruitgave van de debuut-LP:
Alexandra met kort haar.

Nadat de LP "Premiere mit Alexandra" en de later van de LP getrokken single "Zigeunerjunge" in eerste instantie aarzelend door publiek en critici werden ontvangen, werd besloten tot een imagoverandering. In Alexandra's lange haar werd de schaar gezet en de platenmaatschappij wilde voor de volgende single een meer toegankelijk lied. Dat werd "Sehnsucht (Das Lied der Taiga)". Alexandra had een hekel aan het lied en weigerde het te zingen, bang dat ze in het Schlagercircuit zou belanden. De overtuigingskracht van Fred Weyrich deed opnieuw z'n werk en Alexandra gaf toe, maar onder één voorwaarde: ze zou het lied maar één keer zingen. Die ene keer was voldoende en in het voorjaar van 1968 werd "Sehnsucht" een groot succes.

Inmiddels waren ook de debuut-LP en -single gaan lopen, wat Alexandra overtuigde dat er wel degelijk een markt was voor haar Duitstalige chansons. Voor haar tweede LP wilde ze dan ook geen consessies doen. Haar platenmaatschappij zag geen brood in het repertoire waar Alexandra mee kwam, dat men veel te triest en zwaar vond. Maar omdat men had gezien dat er met het (in hun ogen) juiste repertoire wel degelijk interesse bestond voor Alexandra, werden twee dingen besloten: Alexandra zou haar zin krijgen en de LP mogen maken die ze voor ogen had. Maar tegelijkertijd zou de platenmaatschappij geen enkele vorm van promotie aanwenden om de LP onder de aandacht te brengen, in de hoop dat Alexandra na een flop meer toegeeflijk zou worden ten opzichte van het

haar aangeboden repertoire. En zo gebeurde het dat de LP "Alexandra" in augustus 1968 in een zeer kleine oplage op de markt werd gebracht en zo slecht werd gedistribueerd, dat vrijwel niemand wist dat de LP bestond.

Dat de tweede LP in de ogen van de platenmaatschappij zo goed als nooit had bestaan bleek uit de hoestekst van de verzamel-LP "Sehnsucht - Ein Porträt in Musik" die in januari 1969 verscheen. Deze compilatie werd namelijk gepresenteerd als Alexandra's tweede LP. En voor wie Alexandra's werkelijke tweede LP niet kende, leek dat ook zo. Maar in wezen bestond het album "Sehnsucht" voor de helft uit wel geschikt geachte nummers van de LP "Alexandra" en enkele nummers die tot dan toe alleen op single waren verschenen. Het enige nieuwe nummer op de LP was Alexandra's versie van "Those were the days".

Hoe Alexandra's carrière verder zou zijn verlopen weet niemand. Op 31 juli 1969 kwam Alexandra op 27-jarige leeftijd om het leven bij een auto-ongeluk, waarbij ook haar moeder het leven liet. Alexandra's dood werd omgeven door mysterie. Zo zou het ongeluk opzettelijk zijn veroorzaakt door personen uit de onderwereld, waar Alexandra's ex banden mee zou hebben gehad. Ook deed een zelfmoordtheorie de ronde. Anderen hielden het op een tragisch ongeluk. De ware oorzaak van het ongeluk is nooit duidelijk geworden.

Na haar dood werd Alexandra's muziek meer en meer populair. Door de jaren heen verschenen meer dan zestig LP's en CD's met haar liedjes. Doordat het door Alexandra vastgelegde repertoire vanwege haar korte carrière uiteraard beperkt is, zijn de meeste compilaties variaties op elkaar. Een aantal uitgaven is echter zeer interessant te noemen. De eerste is een verzamelaar met drie CD's die Reader's Digest in 1994 uitbracht. Op deze compilatie staat al het tot dan toe uitgebrachte repertoire van Alexandra. De tweede is de compilatie "Die Legende einer Sängerin" uit 1999, waarop naast het geijkte repertoire ook een groot aantal niet eerder uitgebrachte opnamen staat. De derde is het album "Die Stimme der Sehnsucht" uit 2009. Deze uitgave bestaat uit een CD die een goede representatie geeft van Alexandra's werk en bovendien is aan de CD een DVD toegevoegd met de TV-special "Portrait in Musik" uit 1969.

In Nederland is Alexandra nooit bekend geworden, maar voor de fijnproevers van 'het betere lied' is één van de vele compilaties die op de markt zijn verschenen zéker aan te raden.