Marva Biografie

In Nederland is Marva nauwelijks bekend, maar in Vlaanderen was ze een superster, die nog steeds met warmte wordt herinnerd. Geen andere Vlaamse zangeres heeft in de jaren zestig en zeventig zo veel succes gekend als Marva. Gedurende haar ruim twintig jaar durende zangcarrière nam ze bijna 190 liedjes op en scoorde bijna veertig hits.
In de biografie hieronder is een viertal stukken tekst onderstreept. Door hier op te klikken opent een pagina met foto’s en extra informatie.

Marva Mollet wordt geboren op 23 maart 1943 en groeit op in de kustplaats Blankenberge. Wanneer ze als tiener naar het lyceum in Brugge gaat, worden zij en haar vader lid van het Brugs Madrigalenkoor. De koordirigent kent een orkest dat op zoek is naar een zangeres, en zo begint de carrière van een van Vlaanderens meest succesvolle zangeressen. Bij een van de optredens van het orkest zit impresario Robert Bylois in de zaal. Via hem komt ze in contact met platenfirma Vogue, waar in 1963 haar eerste single verschijnt: ‘Harlekijn’. Maar het is de b-kant van dit plaatje die Marva haar eerste hit bezorgt: ‘Geef mij nog één kans’. De toekomst lijkt er rooskleurig uit te zien, maar de volgende singles floppen stuk voor stuk.

In januari 1964 ontmoet Marva Walter Vanden Bussche, met wie ze op 19 september van dat jaar trouwt. Op 31 juli 1965 komt zoon Filip ter wereld. Via Robert Bylois komt Marva in 1965 terecht bij Cardinal Records, het platenlabel van Rocco Granata. De eerste single is ‘Het liedje van de zee’, een lied dat op de radio redelijk populair is, maar waarvan niet veel platen worden verkocht. Er wordt een poging tot succes gedaan met het Franstalige lied ‘Quand tu t'en iras’, maar deze single wordt de slechtst verkochte uit Marva’s gehele carrière. Walter neemt vanaf hier het stokje over van Robert Bylois en wordt haar manager.

Het grote succesverhaal begint in 1967, wanneer Marva meedoet aan Canzonissima, de Vlaamse voorronde voor het Eurovisie Songfestival. Marva wint Canzonissima niet, maar haar liedje ‘Een eiland in groen en blauw’ wordt een groot verkoopsucces. Een andere zangwedstrijd waar Marva in 1967 aan meedoet is The

European Cup For Vocal Recitation, beter bekend als het indertijd befaamde Knokkefestival. Marva sluit 1967 goed af met opnieuw een hit: ‘Laat ons goede vrienden zijn’. Het succesverhaal gaat door als in 1968 en 1969 ook ‘In elk hart is een huis’, ‘Ik ben weer te laat’, ‘Fiësta’ en ‘Tranen drogen wel op’ voor hoge verkoopcijfers zorgen.

Aan de succesvolle samenwerking met Rocco Granata komt een einde als Marva via Will Tura in contact komt met Jean Kluger, die maar wat blij is dat hij de populairste Vlaamse zangeres voor zijn pas opgerichte Biram-label kan binnenhalen. Eind 1969 verschijnt de single ‘Zoals het eenmaal is geweest’, die maandenlang in de hitlijsten staat. Rocco Granata ziet het vertrek van zijn grootste artiest met lede ogen aan, en brengt in 1970 nog enkele singles uit met oud materiaal, in de hoop nog iets van de weggevallen inkomsten veilig te kunnen stellen.

De populariteit en het succes van Marva lijken geen grenzen te kennen. Niet alleen is er een lange rij hits, waaronder ‘Tipitipiti’, ‘Costa Rica’, ‘Als je eenzaam bent’, ‘Leve leve de liefde’ en ‘Oempalapapero’, ook worden er Marva-sinaasappels en zelfs Marva-panty’s op de markt gebracht. Er komen Marva-campings en Marva-winkels. In populariteitspolls komt Marva vele jaren achtereen als populairste Vlaamse zangeres uit de bus. Tevens heeft ze een zeer grote schare trouwe fans opgebouwd. De grootste fanclub van Vlaanderen bestaat op het hoogtepunt uit ruim 12.000 leden, die elke drie maanden een luxe fanclubblad krijgen toegestuurd. Marva, en vooral ook echtgenoot Walter, beseffen het belang van fans voor een artiest. Er worden jaarlijkse fanbals georganiseerd, waar Marva altijd aanwezig is, en Marva gaat eens per jaar met haar fans op vakantie.

Eind 1975 heeft Marva de best verkopende single uit haar carrière te pakken: ‘Rode rozen in de sneeuw’. De tekst van het lied is geschreven door Nelly Byl, die verantwoordelijk is voor het overgrote deel van de teksten die Marva bij Biram opneemt. De plaat staat zo’n vier maanden in de hitlijsten en levert Marva haar eerste gouden plaat op. Hierna wordt het wat betreft verkopen allemaal wat minder. Singles als ‘Als de klokken luiden’, ‘Kijk me maar in de ogen’ en ‘Mijn beste vriendin’ doen het nog goed in de Vlaamse Top 10, maar het succes kan niet in de schaduw staan van de hits die Marva scoorde tussen 1967 en 1975. Desondanks blijft Marva als zangeres onverminderd populair en treedt ze nog veelvuldig op. En juist dat optreden valt Marva steeds zwaarder. Bovendien heeft ze een opgroeiende zoon thuis, voor wie ze er meer wil zijn. Begint 1980 geeft Marva aan dat ze druk bezig is liedjes te verzamelen voor een nieuw

Omdat abrupt stoppen na een carrière van twintig jaar niet eenvoudig is, verschijnt eind 1981 de voor 1980 geplande maar toen niet uitgebrachte laatste LP, ‘Mooi is de wereld’, en geeft Marva op 17 juli 1982 nog een afscheidsconcert. De jaren daarna is ze meerdere malen op de Vlaamse televisie te zien als presentatrice, maar zingen doet ze niet meer. Het grootste deel van haar tijd gaat zitten in haar werk in en voor de verlichtingswinkel Fantasia, waarmee vader Raymond Mollet in de jaren vijftig is begonnen, en die na zijn dood door Marva en haar Walter wordt voortgezet.

De jaren negentig beginnen voor Marva triest, wanneer op 4 januari 1990 haar echtgenoot Walter op vierenvijftigjarige leeftijd overlijdt, maar eindigen gelukkiger als op 24 mei 1999 kleinzoon Dante wordt geboren. De jaren daarna geeft Marva sporadisch interviews, meestal naar aanleiding van een van de diverse prijzen en onderscheidingen die haar ten deel blijven vallen. Op 14 juni 2008 komt er zelfs een boek uit, waarin Marva's leven en carrière gedetailleerd worden beschreven. Maar aan een terugkeer op het podium of in de platenstudio denkt ze niet. “Ik heb het allemaal al gezien,” is de reactie van de in Vlaanderen nog immer geliefde voormalige zangeres.

Tekst: Marc Bijlsma
maart 2012

Foto's: promotiemateriaal en collectie Marc Bijlsma, behalve de foto hiernaast van Marva uit 2012. Deze is ter beschikking gesteld door Marc Masschelein, waarvoor veel dank.